Dziennikarz. A teraz w programie Poznajmy naszą Wyspę zapraszam na krótki kurs językowy. Słownik polsko-patykowy. Odcinek drugi. Językoznawca: Witam ponownie. Jak już dowiedzieliśmy się, rdzenni mieszkańcy porozumiewają się od niepamiętnych czasów za pomocą unikalnego w skali światowej języka patykowego. Każdy tubylec nosi ze sobą, gdziekolwiek się udaje, dwa grube patyki. Jeśli chce coś powiedzieć, po… Czytaj dalej Słownik polsko-patykowy
Wiking duży, Wiking mały, dziewczynka WD: Na Odyna! WM: Załatwimy ją runami! D: Wikingowie? Czego ode mnie chcecie? WD: Zabierzemy cię na nasz drakkar! WM: Na młot Thora, wymyka się nam! D: Ale ja nie jestem Anglią! Czemu mnie podbijacie? WD: Jestem Harald Gudjurson, a to mój młodszy brat, Rollo Gudjursdottir, czyli wychodzi na to,… Czytaj dalej Wyspa z Wikingami
Magda: Uważam, że lustra są złe! Trochę mi się zrymowało, ale lećmy dalej: Kłamią Są robione w taki sposób, żeby wyszczuplać lub pogrubiać Mnie zawsze pogrubiają. Tuczą się wtedy Kiedy ich najbardziej potrzebujemy Naśladują każdy mój ruch Nie prowadzą własnego życia tylko kopiują czyjeś Tu kopiują moje! Czemu? Lustra cię śledzą. Lustra mnie śledzą! Sprawiają,… Czytaj dalej Lustra są złe
Dzień dobry! Nazywam się Skorpion i jestem skorpionem. Niebieskim – dodam – jeśli tego nie widać. Na wstępie chciałam powiedzieć, że nie wytrzymam już tego, jak mieszkańcy tej wyspy mną pomiatają. Wzięli mnie na smycz i ciągle mi rozkazują. Idź tu, idź za tym. Ogon z żądłem w górze. Żadnych gwałtownych ruchów. Nie zgadzam się… Czytaj dalej Skorpion
Lucy Marks (Amerykanka) Lucy: Nazywam się Lucy Marks. Jestem Amerykanka. Chwilowo mieszkam na tej wyspie, choć mogłabym w Ameryce. Jestem nieszczęśliwą artystką. Przybyłam tu na Wyspę Winowajców nie z własnej woli. Ale zawsze czułam się winna, ponieważ nie potrafiłam się wpasować w schematy, być jak inni. Czułam się „niewidzialna”. Zmuszano mnie do bycia przeciętną. Dopiero… Czytaj dalej Lucy Marks
DIALOG z Kurtem Cobainem na Wyspie Umarłych Ja: Kurt Cobain? Kurt Cobain? Niemożliwe! To ty. Kurt: Hm? Ja: Co tu robisz? Kurt: To na co mam ochotę! Ja: Też bym tak chciała… Kurt: Tutaj możesz robić wszystko co chcesz… Ja.: Fajnie. Ale na razie chcę porozmawiać… Kurt: Rozmawiajmy. Mamy na to całą wieczność. (pauza, długa,… Czytaj dalej Z Kurtem Cobainem na Wyspie Umarłych
Bohaterka na ławce. Wydaje się jej, że mieszka na tropikalnej wyspie. Ale tak naprawdę nie opuszcza osiedlowej ławki. Skulona postać budzi się i przeciąga. Jest poranek. Martyna: Każdego dnia na mojej tropikalnej wyspie budzi mnie śpiew delfinów. Obok ławki przechodzi grupa bełkoczących meneli i pobrzękujących pustymi butelkami Martyna: Słyszę plusk fal o przybrzeżne skały, powoli… Czytaj dalej Na mojej tropikalnej wyspie
Czarna postać w Labiryncie. Nie widać jej dobrze, ale zawsze zadaje pytania przechodzącym dzieciom na Wyspę Dorosłych: Alanis: Kto tu? Kruk: Co to? Kruk: Czy ty też jesteś ptakiem? Alanis: A ty jesteś ptakiem? Kruk: Co ty tu robisz? Alanis: Jak ty się tu dostałeś? Kruk: Czemu mi się przyglądasz? Alanis: Czemu jesteś czarny? Kruk: … Czytaj dalej Czarna postać w Labiryncie
Wiktoria czyli mali detektywi Wiktoria czyli Maja trafia na wyspę Umarłych, żeby dowiedzieć się, kto zabił jej partnera z Biura Detektywistycznego czyli Lassego. Wiktoria: Muszę dowiedzieć, kto odpowiada za śmierć mojego partnera. Prowadziliśmy razem Biuro Detektywistyczne, ale on wczoraj nie przyszedł do pracy. Znalazłam go na podłodze w jego pokoju. Był martwy jak ta podłoga.… Czytaj dalej Wiktoria czyli mali detektywi
Bohaterka, jedyna obdarzona słuchem i talentem wokalnym mieszkanka wyspy głuchoniemych \ wyspy ciszy. Kocha głuchego i niemego chłopacka o imieniu wyrażanym tylko w mowie znaków (znak migowy kciuk i palec wskazujący tworzą koło). Ola: Hej (znak migowy kciuk i palec wskazujący tworzą koło) Tak cicho tu i tak ciemno. Wiem, że mnie nie słyszysz, ale… Czytaj dalej Wyspa ciszy